Terapia jąkania u dzieci poniżej 7. r.ż. stanowi znaczne wyzwanie dla wielu logopedów. Wymaga wiedzy specjalistycznej, zdolności udzielania pomocy zgodnie z najnowszymi wynikami badań nad jąkaniem, umiejętności wyboru podejścia dostosowanego do wieku dziecka oraz umiejętności współpracy z jego rodzicami i środowiskiem.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
test
W programie Palin PCI logopeda za każdym razem dostosowuje terapię do indywidualnych potrzeb dziecka i rodziny. Jest to dla logopedy niezwykła przygoda terapeutyczna, w której uczy się, jak słuchać, towarzyszyć i wspierać rodzinę, aby uruchomiła swoje siły i ponownie odnalazła równowagę i harmonię.
Specjalista pracujący z dzieckiem, które się jąka, musi znać różne podejścia terapeutyczne i stosować je w praktyce. Na logopedzie specjalizującym się w terapii jąkania spoczywa odpowiedzialność, by – mając na uwadze wrażliwość dziecka, poziom lęku i obaw rodziców oraz możliwości poznawcze dziecka – odpowiednio dobrał i zastosował adekwatne podejście terapeutyczne (Millard, Nicholas, Cook 2008).
Objawy jąkania pojawiają się u części małych dzieci w okresie intensywnego rozwoju mowy i języka. Niepłynność może ustąpić samoistnie lub utrwalać się i nasilać. Kluczowa do prawidłowego zdiagnozowania jest odpowiedź na pytanie: czy objawy występujące u dziecka to zwykła niepłynność mowy, czy jąkanie?
Rozmowa z przedstawicielami czterech popularnych na świecie podejść terapeutycznych stosowanych w jąkaniu wczesnodziecięcym: dr Sheryl R. Gottwald (DCM), Elaine Kelman (Palin PCI), dr Markiem Onslowem (Lidcombe Program), Peterem Schneiderem (Mini-KIDS).
Założenia praktyki opartej na dowodach (ang. evidence-based practice, EBP) zwracają uwagę na to, że działania terapeutyczne podejmowane przez logopedę powinny być jasne, oparte na wynikach rzetelnie przeprowadzonych badań naukowych, skonfrontowane ze zdobytym zawodowym i osobistym doświadczeniem, a nadto powinny uwzględniać wartości i opinie klienta.
Dzieci ze specyficznymi zaburzeniami rozwoju mowy i języka, określanymi jako SLI, bardzo często mają problemy z matematyką. U wielu z nich można zauważyć trudności z odczytywaniem skrótów, np. w przypadku jednostek miar i wag.
Rozwój językowy dziecka jest jednym z najbardziej złożonych zjawisk, również z perspektywy psychologicznej, i odnosi się do wszystkich sfer funkcjonowania człowieka – poznawczej, społeczno- emocjonalnej, a nawet ruchowej. Trudności w posługiwaniu się mową bierną i czynną mogą stanowić wyraz rozmaitych nieprawidłowości, ale też mogą powodować pojawianie się problemów wtórnych.
Czy kawałek drewna obity membraną z naturalnej lub syntetycznej skóry może być wykorzystywany jako środek terapeutyczny? A jeśli tak, to w jakich przypadkach? Jakie obiektywne korzyści płyną z bębnienia? Co to jest djembe? W jaki sposób można je zastosować w terapii?
Ocena procesów przetwarzania sensorycznego jest bardzo złożona. Duże znaczenie ma analiza wyników prób klinicznych, obserwacji dziecka podczas różnych aktywności oraz ocena koncentracji uwagi, reaktywności, funkcjonowania emocjonalno-społecznego. Do przeprowadzenia właściwej oceny konieczne są nie tylko wnikliwe badania, ale także wiedza o codziennym funkcjonowaniu dziecka.
Muzyka pełni ważną funkcję w rozwoju dziecka i ma pozytywny wpływ na kształtowanie umiejętności językowych, motorycznych oraz innych funkcji poznawczych.
Metoda neurofeedbacku jest obecnie bardzo popularna. Jej pozytywny wpływ na pacjentów dostrzegają specjaliści różnych dziedzin. Czy rzeczywiście jest to skuteczny sposób terapii? Czy neurofeedback może pomóc w pracy z dziećmi afatycznymi?