Głos przetokowy to jedna z trzech podstawowych metod rehabilitacji mowy u chorych po laryngektomii całkowitej, poza głosem przełykowym i używaniem krtani elektronicznej. Proteza głosowa stwarza pacjentowi szansę na komunikowanie się zaraz po wygojeniu rany po zabiegu, jeszcze przed powrotem do domu. Jak każda z metod rehabilitacji, ma jednak zarówno zalety, jak i wady, wskazania i przeciwwskazania.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
test
Terapia logopedyczna pacjenta po operacji całkowitego usunięcia krtani. Mężczyzna ma obecnie 64 lata. Raka krtani wykryto u niego 1,5 roku temu.
Proces terapii głosu po laryngektomii ma charakter indywidualny. Niektórzy pacjenci stosunkowo szybko osiągają dobry lub bardzo dobry poziom mowy przełykowej. Są jednak i tacy, którzy potrzebują więcej czasu. Nawet długotrwały brak postępów nie przesądza jednak o ostatecznych efektach terapii. Dlatego nie należy się zniechęcać początkowymi niepowodzeniami.
Rozmowa z prof. UM, dr hab. Bożeną Wiskirską-Woźnicą – kierownikiem Katedry i Kliniki Foniatrii i Audiologii UM w Poznaniu.
Mowa artykułowana jest funkcją psychiczną, intelektualną, emocjonalną, językową i semantyczną daną tylko człowiekowi, dlatego bardzo ważne jest jej odzyskanie. Proces ten trwa wiele miesięcy i – pomimo oczywistych wspólnych etapów – ma charakter indywidualny, osobniczy.
Ogólnopolskie akcje Dzień Bezpłatnych Diagnoz Logopedycznych wpisały się już na stałe w kanon akcji organizowanych raz w roku przez Polski Związek Logopedów na terenie całej Polski. Inicjatorem tego przedsięwzięcia w 1995 r. był Jerzy Rządzki z Fundacji Na Rzecz Dzieci z Zaburzeniami Mowy w Zielonej Górze. Celem jest przede wszystkim ułatwienie osobom z zaburzeniami mowy dostępu do profesjonalnej diagnozy, rozpowszechnianie wiedzy logopedycznej oraz stworzenie warunków do szybkiej i rzetelnej konsultacji, informacji i diagnozy oraz pomoc osobom zainteresowanym w rozwiązywaniu problemów z komunikacją słowną.
Choć mutyzm wybiórczy figuruje w Klasyfikacji Zaburzeń Psychicznych DSM-IV już od 1994 roku, to wciąż jest to mało znane zaburzenie. Szacuje się, że 7 dzieci na 1000 jest w stanie mówić jedynie w niektórych okolicznościach. Są to dzieci, które cierpią w milczeniu. Często ich trudności pozostają niezauważone, co uniemożliwia przeprowadzenie diagnozy i zapewnienie im odpowiedniej pomocy. Dlatego edukacja na temat tego zaburzenia jest niezwykle ważna.
Jak pogodzić ciągły niedobór czasu przeznaczony na terapię logopedyczną w przedszkolu, dużą liczbę dzieci potrzebujących naszej pomocy, stosy zeszytów czekających na wpisanie ćwiczeń oraz działania w ramach profilaktyki z dziećmi 3-letnimi, które pozwoliłyby nie tylko mieć poczucie spełnionego obowiązku, ale przede wszystkim realnie pomóc tym dzieciom – przygotować je na potencjalną późniejszą z nami współpracę, rozbudzić ich świadomość artykulacyjną, usprawnić język i pozostałe artykulatory, wzbudzić zaciekawienie, a może nawet potrzebę (chęć!) zainteresowania rodziców kwestią jakości mowy swych pociech – oto pytanie nurtujące wielu logopedów.
Zawód logopedy wymaga od nas szczególnej kreatywności i pomysłowości. Prześcigamy się w tworzeniu ciekawych pomocy, gier, zabaw, aby wcielić w życie „naukę przez zabawę”. Co zrobić, kiedy wszystko, co proponujemy, powoli zawodzi, nie skutkuje, nie jest interesujące? Kiedy chcemy stworzyć wraz z dzieckiem i jego rodziną dobrze funkcjonujący zespół terapeutyczny, bo tylko taka relacja pozwoli nam uzyskać najlepsze rezultaty w procesie terapii, a nie mamy pomysłu? Proponuję przyjrzeć się bliżej metodzie aktywizującej storyline – może jest to klucz do sukcesu w terapii?
Istota i szczególność zaburzeń mowy oraz terapii logopedycznej dzieci z niepełnosprawnością wzrokową
Choć niedowidzenie, a nawet niewidzenie nie powoduje poważniejszych zaburzeń w rozwoju mowy, to jednak dzieci z niepełnosprawnością wzrokową, a szczególnie niewidome, wymagają określonej pracy nad jej rozwojem, ponieważ w tym przypadku pełni ona funkcję kompensacyjną.
Programując terapię, niejednokrotnie poszukujemy sposobów mających na celu usprawnienie procesu kształtowania rozumienia wypowiedzi. Praca nad rozumieniem języka oznacza budowanie każdego rodzaju kompetencji – językowej, komunikacyjnej oraz kulturowej, a także ich użycia w rzeczywistych aktach komunikacji. Język, jako podstawowe narzędzie poznawania świata, buduje myślenie dziecka. Terapia ma na celu stworzenie w umyśle malucha językowego obrazu świata, gdyż to właśnie poprzez język interpretujemy rzeczywistość.