Mowa ma ogromny wpływ na rozwój dziecka, szczególnie w wieku przedszkolnym i szkolnym. Daje możliwość precyzyjnej komunikacji, stanowi narzędzie w zdobywaniu informacji, pozwala na wyrażanie swoich myśli, własnych opinii i uczuć. Dzieciom, które mają dysfunkcje wzroku, zdecydowanie trudniej rozwijać sztukę komunikacji niż ich zdrowym rówieśnikom.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
test
W czasie trwania konferencji organizacji GARD w Warszawie we wrześniu 2011 roku Polskie Towarzystwo Alergologiczne (PTA) zaalarmowało opinię publiczną: około miliard ludzi cierpi na przewlekłe choroby układu oddechowego. Niepokojące są wyniki badań przeprowadzanych wśród dzieci w ostatnich latach, potwierdzające tezę, że przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych utrudniają prawidłowy rozwój słuchu mownego i kontroli słuchowej mowy, a w konsekwencji mowy.
W logopedycznych badaniach przesiewowych prowadzonych w przedszkolu i szkole można wykorzystać do zapisu wyników badań ,,Kartę badania diagnostyczno-przesiewowego”, która została opracowana do opisu badań własnych. Karta ta w czasie trwania praktyki logopedycznej została zmodyfikowana i dostosowana do potrzeb logopedów.
»
Przedstawiony przypadek mężczyzny po udarze z dysartrią i dysfagią to proces dążenia w terapii chorego do stanu, w którym pacjent ma możliwość komunikowania się z otoczeniem. Niezbędne warunki osiągnięcia sukcesu to przede wszystkim indywidualizacja ćwiczeń, stopniowanie trudności oraz właściwy kontakt z pacjentem.
Prawidłowe rozpoznanie charakteru zaburzeń mowy i najczęściej towarzyszącego im deficytu ruchowego warunkuje dalsze postępowanie z chorym. W praktyce lekarskiej czy neurologopedycznej szczególne miejsce zajmuje prawidłowo i szczegółowo zebrany wywiad bezpośrednio od pacjenta lub rodziny chorego.
Prawidłowe funkcjonowanie narządu słuchu jest jednym z głównych czynników warunkujących rozwój mowy dziecka i odbierania różnych bodźców akustycznych, na które składają się: dźwięki otoczenia, dźwięki mowy i dźwięki muzyczne, tworzone na instrumentach i śpiewane. Każda z tych kategorii dźwięków, pełniąc określoną funkcję, kształtuje zachowania człowieka. Możliwie wczesne zdiagnozowanie trudności w tym zakresie pozwoli zastosować odpowiednią terapię i umożliwić dziecku optymalny rozwój.
Obecnie logopedia staje się niezwykle obszerną dziedziną wiedzy. Co roku pojawiają się nowe problemy badawcze, nowe obszary działań naukowych i praktycznych, jak onkologopedia, gerontologopedia. Czy jeszcze kilka lat temu logopedzi mierzyli się np. z problemami dzieci bilingwalnych? Czy zajmowano się logopedią medialną? Szybciej niż się wydaje, nadejdzie czas, że logopedzi będą musieli specjalizować się w diagnozie i terapii dotyczącej pewnych zaburzeń.
Artykuł jest specjalnie dedykowany logopedom pracującym z dziećmi z zaburzeniami mowy. Chcemy szczególnie zwrócić uwagę na wykorzystywanie gestów jako metody wspomagającej w terapii logopedycznej i pokazać, jak ważna jest wizualizacja ruchów artykulacyjnych u dzieci z trudnościami w tym zakresie.
Terapeuci na całym świecie starają się stworzyć programy terapii dla osób jąkających się, które na stałe eliminowałyby jąkanie z ich mowy. Przyjrzyjmy się programom terapii funkcjonujących w krajach, tj.: USA, Australia, Anglia, Szkocja.
Termin jąkanie jest powszechnie stosowany niezależnie od stopnia nasilenia zaburzenia: obejmuje osoby z ledwie dostrzegalnymi trudnościami, a także osoby z niezwykle dotkliwymi symptomami, u których komunikacja werbalna jest bardzo utrudniona, czasami niemal niemożliwa. Przed ogromnym wyzwaniem stoją więc rodzice dzieci, u których jąkanie się pojawia.
W literaturze fachowej często przywołuje się fakt, iż osoby jąkające nie zacinają się, śpiewając. Liczne obserwacje osób z zaburzeniami mowy pozwalają potwierdzić tę zależność.
Istnieje wiele definicji jąkania, jednak patomechanizm tego zaburzenia wśród osób zajmujących się tą problematyką nie został jednoznacznie określony. Jąkanie jest jedną z najczęściej występujących wad wymowy.