Logorytmika pozwala efektywnie usprawniać lub korygować słuch i motorykę, a w konsekwencji komunikację językową. Dlatego niezwykle cenna jest przy terapii ORM. W artykule autorka prezentuje wskazówki jak dobierać ćwiczenia do konkretnych zaburzeń.
Dział: Z praktyki logopedy
Autorka wskazuje, dlaczego zabawa i relacja, którą się w niej buduje, jest ważna w procesie diagnostycznym i terapeutycznym dziecka z opóźnionym rozwojem mowy. Przedstawia także zasady zabawy z dzieckiem oraz propozycje zabaw podczas zajęć logopedycznych.
Na przykładzie studium przypadku sześcioletniego chłopca ze złożoną niepełnosprawnością autorka prezentuje program terapii logopedycznej z wykorzystaniem metod, dostosowanych do możliwości i potrzeb dziecka.
Od urodzenia dziecko ćwiczy narządy mowy podczas ssania, gryzienia, połykania, żucia i oddychania. Czynności te są wykonywane codziennie, często i regularnie. Czy realizowane nieprawidłowo wpływają na kształtowanie się artykulacji dziecka? W jaki sposób?
W praktyce zawodowej coraz częściej mamy do czynienia z opóźnionym rozwojem mowy. W wyniku dalszej diagnozy niektóre dzieci z ORM otrzymują orzeczenie o WWR, opinię o potrzebie terapii lub wskazówki do stymulacji w domu i przedszkolu.
Wcześniaki mierzą się z problemami wynikającymi z niedojrzałości narządów i funkcji. Autorka omawia specyfikę tych trudności i wskazuje na ich konsekwencje, które mogą mieć wpływ również na późniejsze trudności z nabywaniem mowy.
W obrazie klinicznym zespołu Emanuel charakterystyczne są poważne wady wrodzone, zakłócające prawidłowy rozwój dziecka i wpływające na funkcje wielu narządów. Na przykładzie studium przypadku autorka prezentuje podjęte działania terapeutyczne.
Na przykładach studium przypadku autorka przedstawia pracę z dwoma pacjentami z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.
Jedną z przyczyn zaburzeń w rozwoju mowy mogą być nieprawidłowości w przebiegu nabywania przez dziecko umiejętności widzenia. W artykule zostały przedstawione kolejne etapy rozwoju widzenia oraz charakterystyczne zachowania dziecka, które mogą świadczyć o nieprawidłowościach w rozwoju funkcji wzrokowych. Opisana procedura wstępnej diagnozy funkcji wzrokowych daje możliwość wczesnego wykrycia zaburzeń. Ponadto przedstawiono propozycje ćwiczeń logopedycznych, których sposób przeprowadzenia stymuluje funkcje wzrokowe.
Czym jest i co nam daje prawidłowe przetwarzanie bodźców sensorycznych w obrębie czucia głębokiego? Dlaczego coraz więcej dzieci ma trudności w tym obszarze? Co możemy zrobić, by usprawnić proces terapeutyczny?
Nadwrażliwość dotykowa, zwłaszcza w obrębie jamy ustnej, może utrudniać diagnostykę i terapię logopedyczną. Wsparcie logopedyczne to wsparcie całościowe – dotyczy pracy manualnej z całym ciałem pacjenta. Jak zatem pracować z dzieckiem?
W jaki sposób urozmaicić terapię logopedyczną? Jak połączyć przyjemne z pożytecznym? Autorka, uwzględniając własne doświadczenia, podaje przykłady ćwiczeń, w których łączy terapię logopedyczną z ulubioną przez dzieci metodą integracji sensorycznej.