Zabawa jest główną aktywnością dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Zajęcia terapeutyczne wykorzystujące tę metodę zwiększają efektywność podejmowanych działań – również w zakresie terapii dyslalii obwodowej.
Dział: Z praktyki logopedy
W wyniku przedwczesnego porodu dziecko może doznać wielu powikłań, które manifestują się niekiedy w pierwszych miesiącach życia, a niekiedy w późniejszych etapach. Niezbędne są więc wczesna diagnostyka i rehabilitacja.
W jaki sposób prowadzić diagnozę w zakresie badania systemu semantycznego osób z głębokimi zaburzeniami afatycznymi? Dlaczego powinno się rozpoczynać procedurę diagnostyczną od przedmiotów konkretnych, a nie materiału obrazkowego? Na co zwracać uwagę, aby odbudować system semantyczny w zakresie zarówno rozumienia, jak i nazywania?
Coraz więcej osób w podeszłym wieku zmaga się z zaburzeniami pamięci. Niestety, nie istnieją leki, które mogłyby zatrzymać proces neurozwyrodnieniowy lub mu zapobiec. Istotne jest zatem zwiększanie świadomości społeczeństwa na temat demencji.
Jąkanie to złożony problem. Wpływa na jakość mowy osoby jąkającej się, na jej samopoczucie i komfort życia. Skuteczna terapia jąkania musi zawierać oddziaływania logopedyczne oraz psychologiczne, obejmujące osobę jąkającą się i jej najbliższe otoczenie.
Jąkanie jest zaburzeniem mowy spowodowanym nałożeniem się predyspozycji oraz przeżywaniem przez dziecko konfliktu emocjonalnego.
Skuteczność ćwiczeń wzrasta, jeśli mogą być systematycznie realizowane nie tylko w trakcie sesji w gabinecie, ale również w codziennej pracy w domu.
Terapia grupowa i turnusy rehabilitacyjne mogą się przyczynić do upłynnienia mowy osoby jąkającej się, ale także poprawy jakości funkcjonowania psychicznego i społecznego zarówno jej samej, jak i jej rodziny.
Większość dzieci radzi sobie z trudnościami z zachowaniem płynności mówienia przed rozpoczęciem nauki w szkole. Niektóre jednak mogą wymagać wsparcia terapeutycznego ze względu na utrzymujące się czy nasilające objawy jąkania.
Od lat rozwija się gałąź logopedii skupiająca uwagę na zaburzeniach związanych z chorobami neurologicznymi. Mimo niemal dwudziestoletniego kształcenia specjalistów w tej dziedzinie wciąż brakuje nam odpowiednich narzędzi wspomagających diagnozę zaburzeń języka oraz praksji mowy u dorosłych.
W jaki sposób można wykorzystywać Protokół obserwacji do diagnozowania zaburzeń ze spektrum autyzmu ADOS-2 z perspektywy diagnosty niebędącego psychologiem i kto może wykorzystywać ADOS-2 w badaniach?